La Makhnovtchina

La Makhnovtchina

słowa: Etienne Roda-Gil
muzyka: T. Atourov i S. Alimov

Makhnovtch[Am]ina, Makhnovtchina
Tes dra[C]peaux sont [G]noirs dans le [C]vent
/ils sont [F]noirs de notre peine
ils sont [C]rouges de [E]notre [Am]sang/x2

Par les [Am]monts et par les plaines
dans la [C]neige et [G]dans le [C]vent
/a tra[F]vers toute l’Ukraine
se leva[C]ient nos [E]parti[Am]sans./x2

Au Printemps les traités de Lénine
Ont livré l’Ukraine aux Allemands
/A l’automne la Makhnovtchina
Les avait jeté au vent./x2

Makhnovtchina, Makhnovtchina
Tes drapeaux sont noirs dans le vent
/ils sont noirs de notre peine
ils sont rouges de notre sang/x2

L’armée blanche de Denikine
est entrée en Ukraine en chantant
/mais bientôt la Makhnovtchina
l’a dispersée dans le vent./x2

Makhnovtchina, Makhnovtchina
Armée noire de nos partisans
/Qui combattait en Ukraine
contre les rouges et les blancs/x2

Makhnovtchina, Makhnovtchina
Armée noire de nos partisans
/qui voulait chasser d’Ukraine
a jamais tous les tyrans./x2

Makhnovtchina, Makhnovtchina
Tes drapeaux sont noirs dans le vent
/ils sont noirs de notre peine
ils sont rouges de notre sang/x2


Francuska pieśń o chłopskiej rewolucji anarchistycznej na Ukrainie (1919-1921), której przywódcą był Nestor Iwanowycz Machno. Autorem słów jest prawdopodobnie Etienne Roda-Gil, kompozytor i scenarzysta, syn republikańskiego uciekiniera z frankistowskiej Hiszpanii. Melodia zaczerpnięta została z utworu T. Atourova i S. Alimova Les partisans.

Polska wersja tej samej piosenki jest tutaj.

Czerwony sztandar

Czerwony sztandar

słowa: Bolesław Czerwieński
muzyka: Jan Kozakiewicz
1881

Krew [C]naszą [F]długo leją [C]katy,
Wciąż [D]płyną ludu [G]gorzkie [D]łzy.
Na[C]dejdzie [F]jednak dzień zap[C]łaty,
[D]dziami wówczas będziem [G]my,
[D]dziami wówczas będziem [G]my!

[C]Dalej więc, dalej więc, [F]wznieśmy [C]śpiew,
Nasz [C]sztandar płynie ponad [G]trony.
[D]Niesie [G]on [D]zemsty [G]grom, [D]ludu [G]gniew
[G]Przyszłości rzucając [C]siew,
A kolor [F]jego jest czer[C]wony,
Bo na nim [F]robot[G]nicza [C]krew
Bo na nim [F]robot[G]nicza [C]krew!

Choć stare łotry, nocy dzieci,
Nawiązać chcą starganą nić,
Co złe, to w gruzy się rozleci,
Co dobre, wiecznie będzie żyć.
Co dobre wiecznie będzie żyć

Dalej więc…

Porządek stary już się wali,
Żywotem dla nas jego zgon.
Będziemy wspólnie pracowali
l wspólny będzie pracy plon.
I wspólny będzie pracy plon

Dalej więc…

Hej, razem, bracia, do szeregu
Z jednaką myślą, z dłonią w dłoń!
Któż zdoła wstrzymać strumień w biegu,
Czyż jest na świecie taka broń?
Czyż jest na świecie taka broń?

Dalej więc…

Precz z tyranami, precz z zdziercami,
Niech zginie stary, podły świat!
My nowe życie stworzym sami
l nowy zaprowadzim ład.
I nowy zaprowadzim ład

Dalej więc…


Czerwony Sztandar (pieśń znana również pod tytułem Krew naszą długo leją katy) od 1883 stał się rewolucyjnym hymnem bojowym polskiego proletariatu.

Tekst w 1881 r. napisał lwowski poeta, publicysta i działacz socjalistyczny Bolesław Czerwieński na podstawie pieśni francuskich komunardów z 1871 Le drapeau rouge (Czerwony sztandar). Muzykę skomponował Jan Kozakiewicz. Po raz pierwszy utwór opublikowano w Genewie w 1882 roku w zbiorze poezji Czegóż chcą.

Pieśń towarzyszyła demonstracjom, strajkom. Przed śmiercią śpiewali ją skazańcy. Jej wykonywanie i publikowanie było zakazane przez władze rosyjskie.
Przetłumaczona została na 12 języków. Szczególną popularnością cieszyła się w Rosji. Na język niemiecki pieśń przetłumaczyła ją w 1900 r. Róża Luksemburg. Czerwony sztandar jest również hymnem Polskiej Partii Socjalistycznej.