Siamo i ribelli della montagna

Siamo i ribelli della montagna

słowa: Emilio Casalini
muzyka: Angelo Rossi
1944

Dalle [Em]belle città date al nemico
fuggiammo via su per le [G]aride mon[D]tagne
cer[C]cando libertà tra rupe a [Hm]rupe
cont[Em]ro la schiavitù del suol tra[C]dito

lasciammo case, scuole ed offi[Hm]cine
mu[Em]tammo in caserme le [D]vecchie cascine
ar[C]mammo le mani di [Hm]bombe e mitraglia
temp[Em]rammo cuori e [D]muscoli in bat[Em]taglia

Siamo i ri[G]belli della mon[D]tagna
viviam di st[C]enti e di pati[Em]menti
ma quella [G]fede che ci accom[D]pagna
sarà la [Em]legge dell’avven[C]ir

Siamo i ri[G]belli della mon[D]tagna
viviam di [C]stenti e di pati[Em]menti
ma quella [G]legge che ci accom[D]pagna
sarà la [Em]fede dell’avveniii[G]iiir

La giustizia è la nostra disciplina
libertà è l’idea che ci avvicina
rosso sangue è il color della bandiera
partigiani dalla folta ardente schiera

Sulle strade dal nemico assediate
lasciammo talvolta le carni straziate
sentimmo l’ardore per la grande riscossa
sentimmo l’amor per patria nostra

Siamo i ribelli della montagna
viviam di stenti e di patimenti
ma quella fede che ci accompagna
sarà la legge dell’avvenir

Siamo i ribelli della montagna
viviam di stenti e di patimenti
ma quella legge che ci accompagna
sarà la fede dell’avvenir/x3


Piosenka włoskich partyzantów liguryjskich. To jedna z niewielu piosenek partyzanckich, po których został ślad autorski: została skomponowana w marcu 1944 r. w gospodarstwie rolnym Grilla przez żołnierzy 3. Brygady Szturmowej Dywizji Garybaldyjskiej „Cichero” stacjonującej na wzgórzu Tobbio w prowincji Alessandria w Piemoncie. Autorem tekstu jest Emilio Casalini, zwany „Cini”, zaś melodię napisał student muzyki, Angelo Rossi, zwany „Lanfranco”. Młodzi chłopcy napisali ten utwór podczas służby wartowniczej. Casalini został schwytany i skazany na śmierć razem z piętnastoma partyzantami w kwietniu 1944 r. Rossi dożył 88 lat i zmarł w 2012 r.

La Lega (Abbiam delle belle buone lingue)

La Lega (Abbiam delle belle buone lingue)

muzyka: trad.
XIX w.

Seb[G]ben che siamo donne,
Paura non abb[D]iamo:
Per amor dei nostri figli,
Per amor dei nostri [G]figli;

Seb[G]ben che siamo donne,
Paura non abb[D]iamo,
Per amor dei nostri figli
In lega ci met[G]tiamo.

A oilì oilì oi[G]là e la lega la cresce[D]
E noialtri socialisti, e noialtri socia[G]listi
A oilì oilì olià e la lega la cresce[D]
E noialtri socialisti vogliamo la liber[G]tà.

E la libertà non viene
Perchè non c’è l’unione:
Crumiri col padrone
Crumiri col padrone

E la libertà non viene
Perchè non c’è l’unione:
Crumiri col padrone
Son tutti da ammazzar.

A oilì oilì oilà…

Sebben che siamo donne,
Paura non abbiamo:
Abbiamo delle belle buone lingue
Abbiamo delle belle buone lingue

Sebben che siamo donne,
Paura non abbiamo:
Abbiamo delle belle buone lingue
E ben ci difendiamo.

A oilì oilì oilà…

E voialtri signoroni
Che ci avete tanto orgoglio,
Abbassate la superbia
Abbassate la superbia

E voialtri signoroni
Che ci avete tanto orgoglio,
Abbassate la superbia
E aprite il portafoglio.

A oilì oilì oilà e la lega la crescerà
E noialtri lavoratori, e noialtri lavoratori
A oilì oilì olià e la lega la crescerà
E noialtri lavoratori i voroma vess pagà.

A oilì oilì oilà e la lega la crescerà
E noialtri socialisti, e noialtri socialisti
A oilì oilì olià e la lega la crescerà
E noialtri socialisti vogliamo la libertà.


Włoska piosenka ludowa z końca XIX w. śpiewana przez zbieraczki ryżu w Nizinie Padańskiej z regionu Emilia-Romagna. Stanowi symbol powstania robotniczek rolnych w czasie formowania się związków zawodowych.

L’Internazionale (Międzynarodówka po włosku)

L’Internazionale

(Włoska wersja „Międzynarodówki”)

słowa: Ettore Marroni i Franco Fortini
muzyka: Pierre De Geyter, 1888

[G7]Com[C]pagni avanti, il gran Par[F]tito
noi [G7]siamo dei lavora[C]tori. [G7]
Rosso un [C]fiore in petto c’è fio[F]rito
una [G7]fede ci è nata in cu[C]or.
Noi non [G]siamo [D7]più nell’offi[G]cina,
entro [D7]terra, dai campi, al [G]mar
la [G7]plebe sempre all’opra [C]china
Senza ide[G]ale in [D7]cui spe[G]rar. [G7]

Su, lott[C]iamo! l’ide[F]ale
nostro al[G7]fine sa[C][G7]
l’In[C]teR[G7]naziona[Am]le
fu[F]tura u[D]mani[G]tà! [G7]
Su, lott[C]iamo! l’ide[F]ale
nostro al[G7]fine sa[C]
l’In[A]ter[Dm]naz[A]io[Dm]naaaa[A]aaaa[Dm]le
fu[C]tura u[G7]mani[C]tà! [G7]

Un gran stendardo al sol fiammante
dinanzi a noi glorioso va,
noi vogliam per esso giù infrante
le catene alla libertà!
Che giustizia venga noi chiediamo:
non più servi, non più signor;
fratelli tutti esser vogliamo
nella famiglia del lavor.

Su, lottiamo…

Lottiam, lottiam, la terra sia
di tutti eguale proprietà,
più nessuno nei campi dia
l’opra ad altri che in ozio sta.
E la macchina sia alleata
non nemica ai lavorator;
così la vita rinnovata
all’uom darà pace ed amor!

Su, lottiamo…

Avanti, avanti, la vittoria
è nostra e nostro è l’avvenir;
più civile e giusta, la storia
un’altra era sta per aprir.
Largo a noi, all’alta battaglia
noi corriamo per l’Ideal:
via, largo, noi siam la canaglia
che lotta pel suo Germinal!

Su, lottiamo…


Włoska wersja tekstu Międzynarodówki po raz pierwszy ujrzała światło dzienne w socjalistycznym dzienniku satyrycznym „L’Asino”. Widniał pod nią podpis „E. Bergeret”, który prawdopodobnie stanowił pseudonim dziennikarza Ettore Marroniego. Powyższy tekst to lekko zmodyfikowana w latach 70. XX wieku wersja poety Franco Fortiniego.

W jakim języku chcesz śpiewać Międzynarodówkę? W śpiewniku mamy oryginalną wersję francuską (z akordami), wersję polską (z akordami), a także wersję angielską, hiszpańską i rosyjską. (Kliknij tag „Międzynarodówka”).

Auf, auf zum Kampf

Auf, auf zum Kampf

ok. 1870-1924

Auf, auf zum [E]Kampf, zum Kampf!
Zum Kampf sind wir ge[A]boren
Auf, auf zum [E]Kampf, zum Kampf!
Zum Kampf sind wir be[A]reit

/Dem Karl Lieb[A]knecht,
dem haben wir’s gesch[E]woren,
Der Rosa Lu[A]xemburg reichen wir die [E]Hand/x2

Es steht ein Mann, ein Mann!
So fest wie eine Eiche!
Er hat gewiß, gewiß
Schon manchen Sturm erlebt!

/Vielleicht ist er schon morgen eine Leiche,
Wie es so vielen Freiheitskämpfern geht/x2

Wir fürchten nicht, ja nicht!
Den Donner der Kanonen
Wir fürchten nicht, ja nicht!
Die grüne Polizei
/Den Karl Liebknecht, den haben wir verloren,
Die Rosa Luxemburg fiel durch Mörderhand/x2

Auf, auf zum Kampf, zum Kampf!
Zum Kampf sind wir geboren
Auf, auf zum Kampf, zum Kampf!
Zum Kampf sind wir bereit
/Dem Karl Liebknecht, dem haben wir’s geschworen,
Der Rosa Luxemburg reichen wir die Hand/x2


Melodia i część tekstu Auf, Auf zum Kampf były już znane w 1870/1871 r. Śpiewali ją żołnierze podczas wojny niemiecko–francuskiej, jednak wówczas mówiła o wierności wobec cesarza Wilhelma i odwadze żołnierzy. Tekst odnoszący się do Róży Luksemburg oraz Karla Liebknechta został napisany najprawdopodobniej pod koniec drugiej dekady XX w. W pierwszej wersji stworzonej na potrzeby KPD (śpiewnik KPD z 1920 r.) nie ma jeszcze mowy o zamordowaniu Róży Luksemburg i Karla Liebknechta, są oni jednak wymienieni w refrenie zamiast cesarza Wilhelma. Przypuszczać więc można, że wersja ta powstała przed 15 stycznia 1919 r. Tekst śpiewany obecnie (i jego pochodne) pojawia się dopiero w 1924 r. i jest, najprościej rzecz ujmując, wezwaniem do walki, wyrazem odwagi oraz wierności wobec zamordowanych założycieli.

КАТЮШA (Katiusza)

КАТЮШA

(Katiusza)

słowa: Michaił Isakowski
muzyka: Matwiej Blanter
1939

[Am]Rascwietali jabloni i [E]gruszy,
Paplyli tumany nad rie[Am]koj;
Wycha[Dm]dzila na bierieg Ka[Am]tiusza,
[Dm]Na wy[Am]sokij [E]bierieg, na kru[Am]toj.

[Am]Wychadzila, piesniu zawa[E]dzila
Pra sciepnowa, sizawo ar[Am]la,
Pra ta[Dm]wo, katorowo lu[Am]bila,
[Dm]Pra ta[Am]wo, czji [E]pisma bierie[Am]gla.

Oj, ty piesnia, piesienka diewiczja,
Ty lici za jasnym soncem wsljed,
I bajcu na dalniem pagraniczij
At Katiuszy pieriedaj priwjet.

Pusc on wspomnit dziewuszku prastuju,
I uslyszyt, kak ana pajot,
/Pusc on ziemlu bierieżot radnuju
A ljubow Katiusza sbierieżot./x2

Rascwietali jabloni i gruszy,
Paplyli tumany nad riekoj;
/Wychadzila na bierieg Katiusza,
Na wysokij bierieg na krutoj./x2


Katiusza jest radziecką piosenką żołnierską o dziewczynie o imieniu Katiusza tęskniącej do ukochanego, który jest daleko. Została skomponowana w 1938 r. przez Matwieja Blantera, a tekst napisał Michaił Isakowski. Nie jest więc piosenką ludową. Jej premierowe wykonanie miało miejsce 27 listopada 1938 r. w Sali Kolumnowej Moskiewskiego Domu Związkowego, zaśpiewała ją wówczas Walentyna Batiszczewa. Melodia „Katiuszy” stanowiła inspirację dla partyzantów włoskich i greckich w okresie wojny, a tekst przetłumaczono mniej lub bardziej dokładnie na wiele języków świata.

Na melodię „Katiuszy” śpiewana jest także włoska piosenka „Fischia il vento”.