Αρνιέμαι (Arnieme)

Αρνιέμαι (Arnieme)

słowa: Iakovos Kambenelis
muzyka: Mikis Theodorakis
1975

Arni[Dm]éme arni[Am]éme arni[Dm]éme
i állij na vast[Am]áne ta skini[Dm]á
arni[G]éme na me kánun ó ti th[Dm]éne
arni[Am]éme na pnig[G]ó stin [Am]katachni[Dm]á

Arni[Dm]éme arni[Am]éme arni[Dm]éme
na íse sy kie [Am]na min íme eh[Dm]ó
pu [G]ti dikí mu míra diafet[Dm]évis
me [Am]ti dikí mu [G]hi kie [Am]to ne[Dm]ró.

Arniéme arniéme arniéme
na vlépo pia to drómo mu klistó
arniéme na `cho sképsi pu sopeni
na periméni mátia ton keiró.

Arniéme arniéme arniéme
i állij na vastáne ta skiniá
arniéme na me kánun ó ti théne
arniéme na pnigó stin katachniá

Arniéme arniéme arniéme
na íse sy kie na min íme ehó
pu ti dikí mu míra diafetévis
me ti dikí mu hi kie to neró.

Arniéme arniéme arniéme
na vlépo pia to drómo mu klistó
arniéme na `cho sképsi pu sopeni
na periméni mátia ton keiró.


Utwór napisany przez związanego z Grecką Partią Komunistyczną kompozytora Mikisa Theodorakisa oraz poetę i pisarza Iakovosa Kambenelisa. Tekst pochodzi z 1975 roku. Jego podmiot liryczny powtarza, iż „zaprzecza” (αρνιέμαι), jakoby jego przyszłość była w innych rękach i jakoby stał bezczynnie tłumiąc myśli.

Παιδιά σηκωθείτε (Pedja sikothite)

Παιδιά σηκωθείτε (Pedja sikothite)

słowa: Maria Dimitriadi
muzyka: Mikis Theodorakis
ok. 1974

Ped[Dm]ja sikothitE na [A]wgume stus dr[Dm]omus
ji[G]nekes ke antres me [A]opla stus omus
/sto [F]kokkino [G]lawaro [Dm]panta pis[A]tij
sti [Dm]Sa-alpigga pl[A]aij pu [Dm]mas proskali/x2

Syth[Dm]emela rikhte Pa[A]latsia ke Th[Dm]ronos
War[G]jes alysides por[A]fires ke nomus
/ntro[F]pi ston er[G]gati ston sk[Dm]lawo ntro[A]pi
sto [Dm]ema an den pn[A]iksi mia [Dm]tetja zoji/x2

Empros na tsakisumE tiranus fasistes
tis neas Elladas na jinume khistes
/ntropi jia ton neo sti mahie an den rikhti
jia ti laokratia tin timija zoji/x2

Ellada kej Kipros wathja timimena
Dromi kjedafi pu Waftikan mema
nas stelnun minimata stelnun krawjes
Emros epanastates jia nikes Lampres

nas stelnun minimata stelnun krawjes
Emros epanastates, Emros komunistes


Tłumaczona jako „Obudźcie się, dzieci!”, grecka piosenka z lat 70. Tekst oraz muzykę napisał związany z Grecką Partią Komunistyczną kompozytor Mikis Theodorakis, który po upadku junty czarnych pułkowników w 1974 r. nawiązał współpracę z powracającą do Grecji piosenkarką Marią Dimitriadi, członkinią Rewolucyjnego Ruchu Komunistycznego Grecji (EKKE) i sympatyczką Greckiej Partii Komunistycznej.

Dzień pierwszy majowy

Dzień pierwszy majowy

słowa: aut. niezn.

(Na melodię piosenki „Gdy naród do boju”)

W zie[C]loność i kwiaty wio[Dm]senne odziany
za[G]witał dzień Pierwszy Ma[C]jowy,
I [C]naraz na obu pół[Dm]kulach światowych
Za[G]huczał ocean lu[C]dowy.

Ref. Dziś [F]nikt nas do pracy nie [C]zmusi
Bo [F]dzień ten przez lud jest ob[C]rany,
By [C]poczuł, by poznał swą [Dm]godność człowieczą,
By [G]zerwał, by skruszył kaj[C]dany.

I nasz proletariusz nie ostał się w tyle,
I on dziś ogląda blask słońca,
Paradom, zabawie poświęca dzień cały,
wszak dzień ten jest dniem nędzy końca.

Dziś nikt nas do pracy nie zmusi…

Hej, bracia! Dziś spokój niech czoła nam zdobi!
Precz z troską, cierpieniem i łzami!
Niech każda godzina w radości nam mija!
Dziś nie ma nikogo nad nami.

Dziś nikt nas do pracy nie zmusi…

Gdy milczy stuk młotów i koła nie warczą,
My chodźmy, gdzie zieleń lśni cudna.
Na łonie przyrody niech duch się pokrzepi,
Bo walka wnet czeka nas żmudna.

Dziś nikt nas do pracy nie zmusi…

Świat stary ostatnie już siły wytęża,
Podpiera swe trony, ołtarze,
I słońca nowego wschód groźny, straszliwy,
Powstrzymać chcą siłą mocarze.

Dziś nikt nas do pracy nie zmusi…

Lecz nas manlicherów ni prochy bezdymne
Nie w stanie nam zachwiać odwagi.
Kto leje, kto kuje, kto dźwiga broń ową,
To także niemałej jest wagi.

Dziś nikt nas do pracy nie zmusi…

Spokojnie, z uśmiechem, pogardy na ustach
patrzymy na wroga każdego,
Szyderstwa ni klątwy nas wstrzymać nie mogą
w dążeniu do celu wzniosłego.

Dziś nikt nas do pracy nie zmusi…

Swoboda, braterstwo i równość to hasła,
Nasz sztandar czerwieni się krwawy,
A Pierwszy dzień Maja słoneczny, pogodny
Niech będzie ludowej dniem sprawy!

Dziś nikt nas do pracy nie zmusi…


Dzień pierwszy majowy to jedna z pieśni rewolucyjnej Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL). Śpiewa się ją na melodię „Gdy naród do boju”.

Белая Армия, черный Барон

Белая Армия, черный Барон

(Bielaja armia, czarny baron)

słowa: Paweł Grigorewicz Gorinsztejn
muzyka: Samuel Pokrass
1920

[Em]Bielaja [Am]armia, [H7]czorny ba[Em]ron
[Am]Znowa ga[Em]towjat nam [H7]carskij [Em]tron
[Em]No at Taj[Am]gi da bri[H7]tanskich mari[Em]ej
[Am]Krasnaja [Em]armia [H7]wsiech sil[Em]niej

/Tak pust że [H7]krasnaja
Sżymajet [Em]wlastna
Swoj sztik ma[D]zoliestaj ruk[G]oj
I wsie dalż[Am]ny my
Nieudierż[Em]ima
Idzti w pas[Am]lednij [H7]smiertnyj [Em]boj!/x2

Krasnaja armia, marsz, marsz wpierjod!
Rjewwajensawjet nas w boj zawjot
Wjedz ot Tajgi da britanskich mariej
Krasnaja armia wsiech silniej

/Tak pust że krasnaja
Sżymajet wlastna
Swoj sztik mazoliestaj rukoj
I wsie dalżny my
Nieudierżima
Idzti w paslednij smiertnyj boj!/x2

My razżygajem pażar mirawoj
Banki i cjurmy zrawnajem z zjemloj
Wjedz ot Tajgi da britanskich mariej
Krasnaja armia wsiech silniej

/Tak pust że krasnaja
Sżymajet wlastna
Swoj sztik mazoliestaj rukoj
I wsie dalżny my
Nieudierżima
Idzti w paslednij smiertnyj boj!/x2
I wsie dalżny my
Nieudierżima
Idzti w paslednij smiertnyj booooooj!


Utwór marszowy, którego właściwa nazwa brzmi Krasnaja armija vsekh silnej (Armia Czerwona jest najsilniejsza). Piosenkę napisano w 1920 r. podczas rosyjskiej wojny domowej między bolszewikami a białymi. Miała stać się hymnem Armii Czerwonej. Tekst napisał Paweł Grigorewicz Gorinsztejn, zaś autorem muzyki jest Samuel Pokrass, rosyjski kompozytor żydowskiego pochodzenia, który emigrował do Stanów Zjednoczonych i był znany jako współautor musicalu „Trzej muszkieterowie”.

Na tę samą melodię śpiewana jest także niemiecka piosenka „Die Arbeiter von Wien”

Die Arbeiter von Wien

Die Arbeiter von Wien

słowa: Fritz Brügel, ok. 1927
muzyka: Samuel Pokrass

(Na melodię piosenki „Biała armia, czarny baron”)

[Em]Wir sind das [Am]Bauvolk der [H7]kommenden [Em]Welt,
[Am]wir sind der [Em]Sämann, die [H7]Saat und das [Em]Feld.
[Em]Wir sind die Sch[Am]nitter der [H7]kommenden [Am]Mahd,
[Am]wir sind die [Em]Zukunft und [H7]wir sind die [Em]Tat.

So flieg‘, du [H7]flammende, du rote [Em]Fahne,
voran dem [D]Wege, den wir [G]ziehn.
Wir sind der [Am]Zukunft getreue [Em]Kämpfer,
wir sind die [Am]Arbei[H7]ter von [Em]Wien!/x2

Herrn der Fabriken, ihr Herren der Welt,
endlich wird eure Herrschaft gefällt.
Wir, die Armee, die die Zukunft erschafft,
sprengen der Fesseln engende Haft.

So flieg‘, du flammende, du rote Fahne,
voran dem Wege, den wir ziehn.
Wir sind der Zukunft getreue Kämpfer,
wir sind die Arbeiter von Wien!/x2

Wie auch die Lüge uns schmähend umkreist,
alles besiegend erhebt sich der Geist.
Kerker und Eisen zerbricht seine Macht,
wenn wir uns ordnen zur letzten Schlacht.

So flieg‘, du flammende, du rote Fahne,
voran dem Wege, den wir ziehn.
Wir sind der Zukunft getreue Kämpfer,
wir sind die Arbeiter von Wien!/x2


Socjalistyczna pieśń napisana przez wiedeńskiego poetę, eseistę i dziennikarza, Fritza Brügla, prawdopodobnie w 1927 roku, wykonana po raz pierwszy dwa lata później w Wiedniu podczas obchodów 2. Międzynarodowego Dnia Młodzieży Robotniczej. Jej tekst odnosi się do wydarzeń rewolty lipcowej 1927 roku, podczas której zastrzelono 89 demonstrantów. Melodię zapożyczono z rosyjskiej piosenki z okresu wojny czerwonych z białymi Белая Армия, Чёрный Барон (Biała armia, czarny baron). Popularność zyskała podczas walki austriackiego ruchu robotniczego z faszystami w czasie austriackiej wojny domowej w 1934 r.