Inno del Primo Maggio

Inno del Primo Maggio

słowa: Pietro Gori, 1892
muzyka: Giuseppe Verdi (chór „Va, pensiero” z opery Nabucco), 1842

Vieni o Maggio t’aspettan le genti
ti salutano i liberi cuori
dolce Pasqua dei lavoratori
vieni e splendi alla gloria del sol

Squilli un inno di alate speranze
al gran verde che il frutto matura
a la vasta ideal fioritura
in cui freme il lucente avvenir

Disertate o falangi di schiavi
dai cantieri da l’arse officine
via dai campi su da le marine
tregua tregua all’eterno sudor

Innalziamo le mani incallite
e sian fascio di forze fecondo
noi vogliamo redimere il mondo
dai tiranni de l’ozio e de l’or

Giovinezze dolori ideali
primavere dal fascino arcano
verde maggio del genere umano
date ai petti il coraggio e la fè

Date fiori ai ribelli caduti
collo sguardo rivolto all’aurora
al gagliardo che lotta e lavora
al veggente poeta che muor

al veggente poeta che muor
che muor che muor


Cześć i dynamit

Cześć i dynamit

słowa: Władysław Broniewski, 1938
muzyka: Robert Szokalski, 2013

[Em]Idą fasz[G]yśc[Hm]i, wi[Em]odą na[G]tar[D]cie
[Em]marokańs[C]kimi [G]batalio[D]nami
[Em]Madryt czer[G]wo[Hm]ny [Em]walczy za[G]żar[D]cie
[Em]Pięść podnie[C]siona, [G]cześć i dy[D]namit!

[G]Znaczy to: [C]godność, [G]znaczy to: [C]siła
[Em]Ta, która w [C]gruzy [G]wali sta[D]rzyznę
[Em]Pięść zaciś[C]nięta, [G]aby za[D]biła,
[Em]Pięść podnie[C]siona w [Hm]boju z fa[Em]szyzmem

Rwą się pociski ponad Madrytem,
Czerwień republik krwią się zabarwia.
Cześć i dynamit! Chwała zabitym!
Broni walczącym! Arriba parias…

Idą giserzy, tkacze, górnicy,
chłopi z Kastylii i Katalonii,
bronić warsztatu, bronić ulicy.
Bój to śmiertelny, bój za miliony

Ci, co nie będą niewolnikami
idą cię bronić, ziemio hiszpańska,
abyś nie była, jak przed wiekami
znowu królewska, księża i pańska

Broni się Madryt, krwawy i piękny.
Trwa Guadarrama, trwa Samosierra.
Proletariusze już nie uklękną,
oni umieją stojąc umierać

O, przyjaciele! Dzieją się dzieje!
Walka za nami, walka przed nami!
Ja chcę wam rzucić za Pireneje
serce poety: cześć i dynamit!

[Hm]Cześć i [Em]dynamit!


Wiersz Władysława Broniewskiego z tomu Krzyk ostateczny (1938), gest solidarności z hiszpańskimi chłopami, robotnicami i studentkami oraz ochotnikami z całej Europy, walczącym z faszystowskimi hordami zbuntowanego przeciwko Republice żołdaka Franco.

Muzykę napisał Robert Szokalski z Krakowskiego Chóru Rewolucyjnego w 2013 r.

Rezolucja komunardów

Rezolucja komunardów

słowa: Bertold Brecht / Mikołaj Denderski, Mateusz Trzeciak i Robert Szokalski
muzyka: Hanns Eisler
1949

Wiersz Bertolda Brechta w przekładzie, którego autorami są Mikołaj Denderski, Mateusz Trzeciak i Robert Szokalski. W tej wersji wiersz był wykonywany jako pieśń przez Krakowski Chór Rewolucyjny:

Mając [C]na uwadze naszą [G]słabość,
Wyście [Am]praw upletli [Em]na nas [Am]bicz.
Praw tych [F]już nie zamierzamy [C]respektować,
Bo nie [Am]chcemy już w nie[E]woli dłużej [Am]żyć.

Mając [C]na uwadze głodu[G]jących,
Ogra[Am]bianych ludzi [Em]wszystkich [Am]ras,
Ostrze[F]gamy was, że tylko [C]cienkie szyby
Bronią [Am]chleba przed rę[E]kami głodnych [Am]mas.

Ref: Mając na u[C]wadze oczywisty [G]
Fakt, że [Dm]lufy mierzą w naszą [Am]pierś,
Ogła[F]szamy dziś, że dla nas [C]pod[F]łe [C]ży[F]cie
[Am]jest straszniejsze [Em]niźli [Em]śmierć.

Mając [C]na uwadze, że miesz[G]kamy
Na u[Am]licach, a w pa[Em]łacach [Am]wy,
Oznaj[F]miamy, że się do was [C]wprowadzamy,
Bo już [Am]nie w smak nam cias[E]nota, pchły i [Am]wszy.

Mając [C]na uwadze, że choć [G]zimno,
węgla [Am]góry leżą [Em]jak na [Am]złość,
Oświad[F]czamy wam, że się nim [C]podzielicie
Z [Am]nami, bo już dawno [E]chłodu mamy [Am]dość.

Ref: Mając na u[C]wadze oczywisty [G]
Fakt, że [Dm]lufy mierzą w naszą [Am]pierś,
Ogła[F]szamy dziś, że dla nas [C]pod[F]łe [C]ży[F]cie
[Am]jest straszniejsze [Em]niźli [Em]śmierć.

Mając [C]na uwadze, że ską[G]picie
Za ha[Am]rówę dać ucz[Em]ciwy [Am]grosz,
Miejcie [F]na uwadze, że od [C]dziś fabrykę
Przejmu[Am]jemy, by mieć z [E]pracy godny [Am]trzos.

Mając [C]na uwadze, że kła[G]miecie
I nas [Am]chcecie wciągnąć w [Em]brudną [Am]grę,
Og[F]łaszamy dzisiaj rządy [C]robotników,
Co zbu[Am]dują wspólnie [E]nowe szczęście [Am]swe.

Mając [C]na uwadze, że nie [G]znacie
Żadnej [Dm]mowy poza hukiem [Am]dział,
Dziś, gdy [F]na ulicy z nami [C]się [F]spot[C]ka[F]cie,
[Am]usły[Em]szycie tylko: cel i pal!


Ten sam wiersz w przekładzie Roberta Stillera:

I
Zważywszy, żeśmy byli słabi, wyście
Praw namnożyli, co ujarzmiać nas pozwolą.
My prawa te unieważniamy oczywiście
Zważywszy, że się nie godzimy już z niewolą.

Zważywszy, że wy wtedy nam grozicie
Karabinami i bagnetem w pierś
Postanawiamy, że nam odtąd podłe życie
Będzie straszniejsze niż śmierć.

II
Zważywszy, żeśmy dotąd głód cierpieli
I pozwalali się okradać, teraz trzeba
Stwierdzić, że nas tylko szyba dzieli
Od potrzebnego nam dobrego chleba.

Zważywszy, że wy wtedy nam grozicie
Karabinami i bagnetem w pierś
Postanawiamy, że nam odtąd podłe życie
Będzie straszniejsze niż śmierć.

III
Zważywszy, że traf, choćby najszczęśliwszy
Nie sprawi, żeby od was czegoś się doprosić,
Przejmiemy sami kraj i rząd, zważywszy
Że jak nie będzie was, to dla nas będzie dosyć.

Zważywszy, że wy wtedy nam grozicie
Karabinami i bagnetem w pierś
Postanawiamy, że nam odtąd podłe życie
Będzie straszniejsze niż śmierć.

IV
Zważywszy, że nas władze ciągle zwodzą
I nie ufamy w to, co rząd przyrzeka
Postanawiamy, że pod własną wodzą
Stworzymy teraz dobre życie dla człowieka.

Zważywszy, że i tak nie zrozumiecie
Prócz broni w ręku żadnych ludzkich słów
Musimy, bo to w końcu się opłaci przecie
Zwrócić na was wyloty luf.


Pieśń ze sztuki Dni komuny (Die Tage der Kommune) Bertolda Brechta poświęconej Komunie Paryskiej 1871 r. Muzykę stworzył Hanns Eisler.

Mlada partizanka

Mlada partizanka

muzyka: trad.
ok. 1940

[D]Mlada partizanka [A]konja jaha[D]la
[D]Mlada partizanka [A]konja [D]jahala
/[G]Hej nek se [D]cuje cuje, [G]hej nek se [D]zna
[G]Da je mlada [D]partizanka [A]konja jaha[D]la/ x2

Mlada partizanka pusku nosila
Mlada partizanka pusku nosila
/Hej nek se cuje cuje, hej nek se zna
Da je mlada partizanka pusku nosila/ x2

Mlada partizanka bombe bacala
Mlada partizanka bombe bacala
/Hej nek se cuje cuje, hej nek se zna
Da je mlada partizanka bombe bacala/ x2

Mlada partizanka kolo vodila
Mlada partizanka kolo vodila
/Hej nek se cuje cuje, hej nek se zna
Da je mlada partizanka kolo vodila/ x2


Jugosłowiańska piosenka partyzancka i feministyczna z okresu II wojny światowej opowiadająca o losach młodej partyzantki, która „ujeżdżała konia”, „rzucała granaty”, „prowadziła walkę” czy „nosiła karabin”. Zawiera wątek antypatriarchalny i traktuje o równouprawnieniu poprzez walkę: kobiety w partyzantce Titowskiej oraz zajmowanych przez nią terenach miały te same prawa, co mężczyźni. W konserwatywnym królestwie, jakim była Jugosławia przed wojną, kobiety były ich pozbawione, a zaciągnięcie się do partyzantki było pierwszym krokiem do realizacji równouprawnienia płciowej.

Oj Kozaro

Oj Kozaro

muzyka: trad.
ok. 1942

[G]Oj Kozaro, joj oj Koz[C]aro
moja [D]gusta [G]šumo (2x)

[G]U tebi je, joj u [C]tebi je
parti[D]zana [G]puno (2x)

Koliko je, joj koliko je
na Kozari grana (2x)

Još je više, joj još je više
mladih partizana (2x)

Koliko je, joj koliko je
na Kozari lista (2x)

Još je više, joj još je više
mladih komunista (2x)


Bazująca na muzyce ludowej piosenka jugolskiej partyzantki komunistycznej z okresu II wojny światowej. Opowiada o dramatycznej bitwie z 1942 r. o górę Kozarę, w której zginęło 25 tysięcy cywilów i zbrojnych po stronie partyzantki.